Overstap van kinderboek naar thriller

Kinderboek en thriller, twee genres die mijlenver uit elkaar lijken te liggen. Niet voor vijf jeugdschrijvers die hun carrières een interessante plotwending geven. Zij stappen namelijk stuk voor stuk over naar het thrillergenre. Van tere kinderzieltjes naar een publiek met stalen zenuwen. Is de scheidslijn dunner dan gedacht?

Simone van der Vlugt

Simone van der Vlugt (1966) weet al op jonge leeftijd dat ze schrijver wil worden. Haar eerste manuscript stuurt zij op dertienjarige leeftijd naar een uitgever. Het levert geen publicatie op, maar wel een motivatie om door te schrijven. Dat heeft ze gedaan. Van der Vlugt heeft inmiddels 37 boeken voor kinderen, jongeren en volwassenen op haar naam staan.
In 1995 debuteert ze als jeugdauteur met De Amulet. Het boek wordt direct getipt door de Nederlandse Kinderjury. Krap tien jaar later, in 2004, maakt ze de overstap naar de literaire thriller. Ze debuteert opnieuw, maar dan met De Reünie. Dat dit genre Van der Vlugt goed ligt, blijkt wel uit het feit dat er 400.000 exemplaren van dit boek over de toonbank zijn gegaan. Ze behoort nu tot de thrillertop van Nederland.
Jeugdboeken schrijft ze overigens ook nog steeds. Deze multitasker doet het gewoon naast elkaar. Haar behulpzame man ondersteunt haar waar mogelijk, vertelt ze in een interview met ons: “Soms WhatsApp ik mijn man weleens dat mijn pen is gevallen, haha! Hij werkt ook thuis, dat is hartstikke handig.”

Marianne en Theo Hoogstraten

Net als in huize Van der Vlugt wordt in huize Hoogstraaten samengewerkt. Dat zit zo: Theo Hoogstraaten (1948) begon aanvankelijk als soloschrijver van jeugdboeken. Eega Marianne leest altijd kritisch over zijn schouder mee en stuurt zo mogelijk bij. De samenwerking verloopt zo goed dat Marianne langzaam uitgroeit tot coauteur.
Na een flinke reeks jeugdboeken als Het geheime kistje heeft Theo wel zin in een ander literair behang. “Ik was uitgekeken op de beperkingen van schrijven voor de jeugd. Het moeten simpele complotten zijn, niet te moeilijke taal en heel uitgewogen,” aldus Theo in een interview.
Het koppel begint aan Een middag aan zee. Aanvankelijk weer onder Theo’s naam, ze willen niet meeliften op het succes van andere schrijversechtparen als Nicci French, maar daar komen ze snel op terug. Het auteursduo heeft inmiddels acht thrillers op hun naam staan. Hun nieuwste, Bloedlink, is net verschenen.

Hilde Vandermeeren

Vlaamse schrijfster Hilde Vandermeeren (1970) studeert psychologie en staat ruim tien jaar voor de klas. Vandermeeren schrijft in turbospeed. In 2001 verschijnt haar eerste kinderboek: Een vroege zomer. Inmiddels staan er meer dan veertig titels op haar naam.
Niet alleen het jonge publiek verslindt haar boeken, ook de kenners zijn over haar schrijven te spreken. In de prijzenkast van Vandermeeren prijken onder meer een Zilveren Griffel (2005) en twee Vlag en Wimpels (2006 en 2013).
Haar grote voorbeeld is Roald Dahl. “Ik bewonder hem om zijn tijdloze kinderboeken en zijn spannende korte verhalen voor volwassenen,” vertelt ze in een interview.
Geen verrassing dus dat ook zij – net als haar voorbeeld – zich aan het spannende boek waagt. En weer met succes. Haar Stille grond is genomineerd voor de Gouden Strop 2016. En zoals de snelle schrijfster betaamt, ligt er alweer een nieuwe op de plank: Scorpio verschijnt deze maand.

Lieneke Dijkzeul

Na de geboorte van haar dochter begint Lieneke Dijkzeul (1950) met korte verhalen in verschillende jeugdtijdschriften. In 1990 debuteert ze met haar eerste kinderboek Houd je taai. Daarna volgen er meer. In 2006 waagt ze zich aan het thrillergenre met De stille zonde, dat absoluut niet geschikt is voor tere kinderzieltjes. “In De stille zonde laat ze zien ook met spannende boeken voor volwassenen veel affiniteit te hebben,” oordeelt Vrij Nederland. Ook de vakjury van de Gouden Strop signaleert haar thrillertalent: Koude Lente, haar tweede spannende boek, staat in 2008 op de nominatielijst. Dijkzeul ziet overeenkomsten tussen thrillers en kinderboeken: “De spanningsboog van kinderen is korter, maar een cliffhanger aan het eind van een hoofdstuk stimuleert iedereen om verder te lezen. Ook in misdaadromans zijn cliffhangers een bijna voorgeschreven regel.”

Lydia van Houten

Vers van de pers: Lydia van Houten (1972) maakt een definitieve overstap van kinderboek naar thriller. Waarom? Omdat ze het durft, zo luidt de eenvoudige verklaring in haar persbericht. “Ooit leek het onmogelijk om voor volwassenen te schrijven. Ik zou mezelf nooit bloot durven geven, dan was ik kwetsbaar voor kritiek. Tot ik het snapte. Het was juist kritiek waarom ik ben gaan schrijven. Het gevoel dat je niet goed genoeg bent. Deze onzekerheid moest ik oplossen, tot er niets meer overbleef om bang voor te zijn.”
De schrijfster van onder meer de jeugdserie Teken van Drie begint haar carrière als thrillerschrijfster in 2015 met Doodstil. Het wisselen van genre blijkt een gouden greep: critici zijn laaiend enthousiast over haar karakteristieke filmische schrijfstijl. Van Houten doet het overigens ook goed buiten de landsgrenzen. Dit jaar verschijnt de Spaanse vertaling van Doodstil. Binnenkort ligt haar tweede Het vervloekte huis in de schappen.

Meer kinderboek-verlaters?

Ken jij ook kinderboeken-schrijvers die hun oorspronkelijke genre hebben ingeruild voor het spannende verhaal? Wij vinden het leuk als je hun namen en boeken met ons deelt in een reactie!